Het nieuwe jaar is alweer bijna een maand onderweg. Een jaar waarin we uit de Coronacrisis moeten gaan raken. Na de kerstvakantie, waarin ik echt rust kon nemen, keek ik met optimisme naar 2021. Ik was niet de enige, de vakantie had velen goed gedaan, misschien wel wat kort. Het vaccineren kon beginnen, een echt begin van het einde. Een paar weken later voelt het toch weer anders. De vaccinatie gaat moeizaam, nieuwe varianten dreigen, een avondklok werd ingesteld. De wintertijd helpt ook niet.
Ik merk dat de stemming moeilijk hoog is te houden. Ik merk ook dat ik makkelijk prikkelbaar ben. Kleine irritaties lijken maar niet weg te gaan zoals een kiezeltje in de schoen. Ik realiseer me dat het ontmoeten slechts via een beeldscherm dit met zich meebrengt. Als je elkaar echt ontmoet, elkaar in de ogen kijkt, en elkaars lichaamshouding ziet, vallen kleine dingen veel meer op. Daardoor kun je makkelijker reageren, misverstanden wegnemen en ook grapjes beter duiden. Het belang van de momenten vlak voor of na een vergadering zijn veel belangrijker dan ik me had gerealiseerd. Even kou uit de lucht halen, even een kleine waarschuwing afgeven of herkennen over wat zou kunnen gebeuren. Die momenten missen we nu. Veel van die dingen lijken niet belangrijk genoeg om er een afspraak over te maken, maar als ze niet opgelost worden kunnen ze doorwerken.
Vermoeidheid, kleine irritaties, verminderd perspectief, me dunkt voldoende om prikkelbaar van te worden. We weten allemaal dat wanneer je prikkelbaar bent, irritaties toenemen. Zo kan een vicieuze cirkel ontstaan. Hoe die te doorbreken?
Vermoeidheid verdient aandacht. Zorg voor voldoende buitenlucht, beweging en slaap. Makkelijk gezegd, niet altijd makkelijk gedaan, maar o zo belangrijk. En ook: kijk goed naar wat er echt moet in het werk. Als college van bestuur zien we dat niet alles gewoon door kan gaan, maar we kunnen niet altijd inschatten wat veel of weinig tijd kost, wat energie geeft en wat energie vraagt. Bespreek je taken met je leidinggevende, die kan meehelpen met prioriteiten stellen: niet alles moet, want dat kan niet.
Dit geldt ook voor studenten. Het valt gewoon niet mee, de situatie is niet goed. Probeer keuzes te maken. Misschien geeft de studie je juist steun, misschien moet je enkele vakken uitstellen. Het is opvallend dat maar weinig studenten beroep doen op het geld dat beschikbaar is bij studievertraging. Er is ook gemiddeld niet zo veel studievertraging, maar als die er wel is, of dreigt te ontstaan: ga dan naar je studieadviseur!
Kleine irritaties verdienen ook aandacht. Helaas lukt even bijpraten bij de koffieautomaat of tijdens de lunch nu niet. Maar even bellen kan wel. Gewoon je collega of studiegenoot even spreken, ook als er niet echt iets is. Wat mij betreft liever bellen dan beeldbellen. Nu ik vaker bij één-op-éénafspraken bel in plaats van beeldbel, ervaar ik een betere kwaliteit van gesprek, terwijl ik in de tussentijd ook nog een paar rondjes om de tafel kan lopen. Voor anderen is juist beeldbellen een uitkomst.
Ten slotte het perspectief. Ondanks al het gedoe om het vaccineren, de onzekerheid van de varianten en de donkere natte dagen gaat het vaccineren gestaag voort. Immuniteit groeit en het wordt echt lente! Er is alle reden tot optimisme voor de zomer.
We zijn prikkelbaar maar worden komende maanden geprikt; ik hoop oprecht dat de prik als bijwerking een beter gemoed heeft! En tot die prik kunnen we hopelijk toch genieten van de mooie dingen die er ook zijn. Voor mij waren dat afgelopen weekend tranen van een winnende Suzanne Schulting bij het EK shorttrack, het gaat me lukken januari alcoholvrij te houden (zelfs nu dat 5 weekenden zijn!) en een grote groep kuifeenden in de plas achter mijn huis.
Hou vol.
is rector magnificus van de uu77. De beide andere leden van het college van bestuur zijn vicevoorzitter en voorzitter .